Yüreðin, yalanlara zincirlenmiþ Esirisin yalanlarýn sen Caným burnumda, ölüm sebebim olacaksýn Sen, burnu kaf daðýnda Anlamsýzca bir þey yok gibi davranan Sustuðumda susan Sustukça yüreðimden vuran Kaçak dövüþen boksörler gibi Kaçtýkça kovalayan Aþkýný inkâr eden Riyakâr âþýklar gibi alçaldýkça alçalan Yüreðinde kalleþmiþ, Onun puslu gözlerisin…
Yaralarým azar her an kanar Daðlasan da ne çýkar Sanma ki arkandan aðlarým Kapatsan tüm yolarý Sanma ki tekrar sana koþarým Ellerim kýrýlsa kalemim yazmasa Sanma ki bir daha görmez gözlerim Sanma ki sensiz yýkýlýrým Can evimden vurulurum…
Merak etme sevmelerim aðýr olsa da Gönül hücremde parçalanmam Haramdý ten kokun Özlersem özlerim sana ne? Selvi boylum Sevdiysem severim çok mu lazým?
Kapanýp zifiri karanlýk odama Duvarlara attýysam yumruk Ellerim kanadýysa Hem sana ne? Bundan böyle sana çýkmaz yolum…
Uykularým delik deþik Kan ter olmuþum peþindeyken senli düþlerin Hem çok mu lazým? Gözün aydýn. Tükenen benim Hasretinden ölen de… Rahat ol sen vicdaný sýzlamasýn yüreðinin Öyle ya, senin neyine sevmek Gözlerine pus çökmüþ, göremezsin Sana ne? Hem ben ölmüþüm Sensiz kalmýþým…
Böyle devam etmeyecek elbet Böyle de gitmeyecek Tarih yazacak. Hatta sen yazacaksýn! Daðdýn arkamda güvendiðim Çýnardýn gölgende nefeslendiðim Hatta hep söylemek istemiþtim Ama söyleyememiþtim, Diye haykýracaksýn! Buz tutmuþ yüreðini yerden yere, Kafaný taþlara vuracaksýn Ben ne yaptým diyerek aklýný yitireceksin…
Þimdi küf kokan karanlýk odamda Sensiz ölüp ölüp dirildiðim Rüyalarýmdasýn sadece Boþ ver þimdi Kýr kalemi aldýrma! Sanma af diler eðilir bükülürüm Sanma ölmekten imtina eder geri dönerim Sen þimdi O kara gözlerindeki bakýþlarýný Sýk yüreðime yüreðime Vur on ikiden Namerdim kýpýrdarsam Çek vur beni gözlerimi yumarsam Namerdim…