Þarkýya girmek için beklerken;
’Benim için’ çalýyorlar derdim içimden
Sazlara bakýp.
Bilirsin belki;
Muhteþem bir duygu...
Biraz narsist,biraz aþýk,biraz da hüzünlü.
Kopup akar gibi daðýn baðrýndan,
Hangi çýð benim kadar hýzlý koþabilir ki sana?
Hangi þarký için o þevkle çalabilirsin sen,
Bana hazýrlandýðýn gibi?
Narin bir kadýnla çarpýþan bir volkan gibiydin
Her seferinde.
Duydun mu bilmiyorum.
Hiç aðlamadým.
Ayak diremeden yokluðuna,
Köþesine çekilmiþ bilge bir kedi gibi saklandým.
Cambazýn ipinin bir ucundaydýn sen.
Diðer ucundaydým biliyorsun ben.
Sevgilim,yaralý yüzlüm.
Bir ben bilirim o yaralarý.
Bir ben öperim hüzünlü alnýný.
Bir ben yazarým acýlarýný.
Yorgun sokaklarda ismin yazýlý.
Kaydedilmiþ þehrin her yanýna sesin.
Sevgilim,
Kýzdýn mý aþkýmý anlattým diye onlara.
Onlar benim eserim.
Her þeyin olurdum ben.
Mavi gözlü sevgilin.
Ýnatçý saçlý kýz çocuðun.
Kadife kaplý sandalyen.
Suç ortaðýn.
Hediyen.
Avukatýn,yargýcýn...
Duyuyor musun sevgilim;
Benim için çalýyor orkestra yine.
Aðlýyor muyum hiç,
Gördün mü?
Çalan keman yüreðimin inleyiþi.
Ah gene sözsüz,gene dilsiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.