Küsmüþtüm aþka Belki de hayata. Tek istediðim huzurdu þu dünyada sevmeyeceðim dedim güvenmiyorum kimselere. Kafamý dinlerken Huzur... Oh be!hayat bu!derken Birden bir diken battý yüreðime Baðýrmadým, Acýmý içime akýttým Yine mi?dedim. Aðladým. Ufak bir acý yüzünden yine aðlamaya baþladým Geçmiþe döndüm Birine benzettim önce Sonra soðudum geçmiþten Yeni sayfa! Hayat bu; sevmeyeceksin sevileceksin diye geçirdim içimden Eðlence olsun,zaman dolsun... Gün geçti; Saçma bir köprü oluþtu kalbimde ona uzanan Anlam veremedim. Yýkmaya çalýþtým Ama yüreðime dinletemedim Sevdim: Beni terk eden güvenle yeniden ayaklandým Sevdim yine güvenmek zorundayým dedim kedime Ýçimde büyük bir yara var güvene karþý Onu iyileþtiremedim. Kýskanýyorum bitecek dedim Aðladým çok üzüldüm. Beni ikna etmeye baþladý Sevdim yine onu Sevdikçe sevdim Ýçimde biriktirdim onu Kocaman yaptým. Ýçimdeki yarayý iyileþtiriyor artýk Her yara da olduðu gibi ben bu yaraya da onu derman yaptým Sevdim,BÝRÝKTÝRDÝM ÝÇÝMDE ONU ÇOK BÜYÜK BÝR YER AÇTIM KALBÝMDE. Farkýndayým bu defa hata yapmadým Sevdim ONA SEVDÝÐÝMÝ haykýrdým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.