Yýldýz oluyorsun gözlerimde Iradýkça gönül göðümden Dolunay doru atýn, tunçtan kanatlý... Üstünde altýnýþýk bir yolcusun Gecelerin munis sezsizliðinde
Simli, sýrmalý tellerle baðlýyorsun Sevmek zor, kopmak çok daha zor Doðuþunu bekliyorum ufuklardan Her yan kar-buz, ayaz vurgunu Zemheri bulutlarýna sitemim var
Baharýna susadým Karanfil pembesi gülüþlerine ’Sevmiyor’ da kaldý Papatyanýn son yapraðý Gölgesiz karanlýklar gibi Bu son yaprakta yitiyorum Bana üþümek kalýyor sadece Üþüyorum, üþüyorum...
KÖMEN-Haydar Okur Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.