Bozkýrýn ortasýnda antik küçük bir þehir
Diz boyunu aþmýþtý lapa lapa yaðan kar
Ayaz zehir gibiydi göl sessiz, donmuþ nehir
Sokaklarda üþüyen biçare köpekler var
Eski þehrin garýnda bekleþirken insanlar
Kuytu köþede aðlar gizli gizli bir genç kýz
Yârini bekleyene heyecan dolu anlar
Ayrýlanlarýn ise yürekleri eder cýz
Yorgun düþen trenler peronda sýralanmýþ
Kimi geçip gidiyor kimi vaktini bekler
Buðulanmýþ camlarda perdeler aralanmýþ
Ayrýlýk yüreklere hicran acýsý yükler
Hüzün çalan bir düdük sessiz geceyi yýrttý
Homurdanan bir tren salýnarak geliyor
Kýz bavulunu aldý aceleyle seðirtti
Binince bu trene dönüþü yok biliyor
Raylara sürtünerek durdu onun önünde
Kýz dönüp son kez baktý þehre, bindi vagona
Acý tatlý anýlar ne varsa hep dününde
Býrakýp gidiyordu bilinmeyen bir sona
Soðuk karlý gecede tren camýnda bir kýz
El sallarken hayale umuda bel baðladý
Bulunduðu vagonda kimsesiz yapayalnýz
Ýsyan edip kadere geçmiþine aðladý
NÝLÜFER SARP_______