Meşâhir-i Ulemâ

Sana açýlan yollar kapanýyor,
sevgi namýna bir kuþ uçmuyor.
Sana dair sevgiler susuyor,
benden olaný da sessizce alýp götürüyor.
Meþâhir-i Ulemâ oluyor gönlüm,
nüfûz-u medeniyetleriyle gömülüyor sana dair ömrüm.
Bir güvercin uçuyor,
sayfalarýn tam ortasýna yuvasýný yapýyor.
Senden bir selam söylüyor,
bir de kapalý kutuda býrakýlan sevgiyi alýp götürüyor.
Ýstanbul’dan haber salýyor,
o yoksul kalan zaman…
Susuyor bütün konuþanlar,
ne derdini dinliyor,
ne de artýk seni soruyor sokaklar.
Bir demet gül alýyorum,
dikenli olan ucuyla…
Bir o bakýyor bana,
bir de ben bakýyorum ona.
Seni özlüyor bu candan çýkan yar,
kokunu koklamadan soluyor alýnan dikenli kar.
Tepe üstünde býrakýyorum gençliðimi,
sana dair toprak alan kan...
Meþare-i sultan oluyor, devran denilen þehir.
tutamdan çýkan zehir taþýyor bu nehir,
hüsran kokuyor benden alýnan zehir.
Bir ömür seçiyor, senin tam istediðin yerde…
Bir göz daðlanýyor, senin için terk edilen mahþerde…
Ceplerinde þer-u ferah saltanatý kurulan kabile,
bir derman bulur da belki getirir bu dilbere…
Bu insan kokan sokaklarda buluyorum kendimi,
ansýzýn kurþunla feragat ediyorum,
askýlýkta býrakýlan sevgimi…
Hikmet-i delalname asýyor yüreðimi,
zincirden çýkan tek beddua buluyor þu neferimi…
Alman danslarý Hintlileri taþlýyor,
memleketindeki savaþçýlarý kim yakýyor.
Âþýklar korkak bedende saklanýyor,
sevgileri nerde kalýyor.
Ýslam denilen ülke soyuluyor,
sömürülen halkým nerde kalýyor.
Sürgünde kaybolanlar derleniyor,
benim neden caným sýkýlýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: