Sen Hep

Seni hep ayný dizelerde görüyorum
Hep ayný kelimelerdesin
Ben, bocalayan satýrlardayým
Kem küm eden cümlelerde

Sen hep ayný aþk tariflerinde
Ayný mazmunlar içindesin
Ben baþýný alýp giden “demek istemelerin”
Kuytu köþelerinde…

Bazan bir bakýþ olursun, bir ahenk olursun bazan
Hasret olursun, hicran olursun
Gökkuþaðýnda binbir renk olursun kimi zaman
Ben seni gözlerinden tanýrým bütün gülüþlerde

Bir araya gelemeyen betimlemelerde
Ben maksudu muhal izlerde
Henüz keþfedilemeyen sözlerdeyim
Ama sen hep aynýsýn “nerdesin”lerde

Sen tükenmeyen yalnýzlýklarda
Ben fark edilmeyen farklýlýklardayým
Peþinden koþan mecnunlardan tanýrým seni
Umut olursun hep ayný çöllerde

Baharlarda yeniden aþýk edersin kendine
Temmuz akþamlarýnda aklýma düþersin
Sen her hazanda hüsraným olursun savrulan gazellerde
Ben sensizlik olur düþerim ayaz gecelerde

Biliyorum bütün þiirler sanadýr
Ben kýrýk dökük; bölük pörçük hayallerdeyim
Sen nazýmýn ahengindesin her daim
Oysa ben, kaybolmuþum seni arayan tabirlerde

Geceyi sabaha baðlarsýn, hasreti umuda
Tan vakti uykusuz gözlerdesin
Sen her þafakla bensiz günlerde
Ben seni okurum, bütün þiirlerde

09.12.2013

Ahmet KEKÝLLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: