koku/n..

bir nefes çekip derinden,
kokunu hissederdim önce
ve sonra tenini,
boynuna yakýn bir yerde ki
içine hapsolmuþ bir lamba olurdum...

bil ki baðýþlamadý beni hiç kimse
avuç içlerinin yazgýsýnda/çizgisinde
ve kimse sar diye uzatmadý ellerini/
kanatlarýmýz kýrýk diye...

bir soru/
sorun olduðunu kabul edeceðim
ve unutmayacaðým ki
delilik diðerine alýþmak gibidir birazda
delim benim/delirdiðim
sýrtýna mavi boyalarla çizerken
masal kahramanlarýný
þekilsiz rüyalarla uðraþýrken sensiz,
bembeyaz sabahlara uyanýyorum
kimsesiz ve sessiz ki
zaman susarken nabzýmda,
geçip giden bir yabancý gibi
koyu kahve tadýnda dilimizde
umut/suzluk..

anlamý susturuyoruz,
mavi halkalarla denizin
köpüklü dalgalarýný öldürürken/ýslak
ve terk ediyor yüreðimizdeki çocuk/lar
buðday tenleri ile bizi...

bil ki sevgilim olmayan sevgili;
boðulamýyoruz
firavun secde etmedikçe denizimizde ki
yüreðimizde dar aðaçlý ormanlar/
kara bulutlar
susamýþlýðý topraðýn
aç damla
çatýk kaþlý
gök/yüzün
sancýlarýmla uyandýðým
bir omuz aðrýsý gibi,
cevaplarýna ulaþmak için
yuvarlanýp derinlerine
kapanýyor g-özlerim...

bir çukur kazýp gamzelerine,
gömeceðim seni üstüme...

sönmemiþ izmarit ateþi gibi yokluðun
AKciðerlerimin üstünde yar/a
ve çekiyorum içime
beklentilerimin dumanýný
küle dönüþünceye kadar nefesim ki
ayaz bir gecede üþümesin diye
yolunu kaybetmiþ çocuklar...

bunun bir adý olmalý
bir cinnet anýna dönüþmeden
renkleri deðiþmeden yapraklarýn,
bahardan/yaza
yazdan aþk’a geçemedim henüz...

daðýnýk ve savruk kelimelerim
biliyorum
kalkmadan oturduðum yerden,
yýkamadan yüzümü,izliyorum
senin tüm boþluklarýný istiyorum,
uysal mavilerle derinlerinde ki
ezberi zor bir tarih gibisin
fizik kýlýfýnda karþýma çýkan

atomlarýna ayýr beni,
hiç öpmediðim parmak uçlarýnla,
vur þiþeyi ve devir bardaðý masaya
keþfetmiþ gibi yeniden bir þeyi
dayan kasýklarýma kadar
avuç içlerinle yüzümü tut
ve tamam geçti de
eteðinin altýna sakla
sorgularýmý/sorularýmý

tarifi mümkün olmayan haller
böyle yaratýlýr deðil mi?

tanýþtýrýlmamýþ bedenler/yüzler gibi
bil ki sevgilim olmayan sevgili;
güneþ yüzü görmemiþ kelimeler,
tanýmlanmamýþ sözlerle birleþince aþk
tene bulanmýþ bir koku býrakýyor
çek içine ve kokla þimdi...




(…)


Sosyal Medyada Paylaşın: