LİLA (12)

Özlemeyi özledim Lila,
hiç kalmamýþ içimde bir hasretlik,
ne varsa görmüþ geçirmiþiz iþte,
biraz varlýk biraz yokluk.
gerçi gördüðümüz varlýktan ne olacak
veresiye yazdýrmamýþýzdýr ,
topu topu on beþ günlük.
Kar kaldý takýp takýþtýrdýðýmýz,
homini gýrtlak týkýþtýrdýðýmýz
çam diplerinde,
deli adamýn mangal ziyafetleri.
Ah be Lila geldi de dizildi
gözümün önüne kuzu pirzolalarý,
baharatlý baharatlý,
deli meliydi ama
Allahý var eli açýk adamdý,
zaten yoktu kurtarýr bir dalý.
Birde becerebilseydi ateþe iki odun atmayý,
arap bacýya döndürmeden mahalleyi,
öldürmeden açlýktan çoluk çocuðu.
Gerçi gözümüz tok bizim,
asillik kalmýþ
biraz babadan ,biraz dededen,
biraz kýyýdan ,biraz köþeden
birazý sokak lambasý nöbetlerimizden.
Kulaklarý çýnlasýn
kestane kurtlarýnýn,
az iþitmedi küfürlerimizi,
yakarken sýcaklýðý midemizi,
hay ben senin
öpeyim gözlerinden,
gözlerinin içinden.
Ne gülerdik be Lila, ardlarýndan
en son
düþüverdi yirmilik diþlerimiz
avuç içlerimize,
iþlerken bir kese kaðýdýnda
ilk cinayetimizi...
Þecaattin’e de borcumuz çabasý


Sosyal Medyada Paylaşın: