SYLVÝA Aaaah Sylvia ah Gidiþinin ardýndan sunulan mayhoþ bir acý mazinin izlerini sunardý altýn tepside hicran tabaklar dolusu keþkelerle Fazladan bir tebessüm etsem Çalýnýrdý dudaktan gülüþlerim Onca zamanýn ardýndan Bir keþke de benden diyerek
Katýksýz bir aaaah çeker ve okþardým hüzünlerimi Musalla’ya yatýrýlmýþ ölüler gibi
Sylvia, bilemedim zamanýn bu kadar kýsa olduðunu
Yaþamla ölüm arasýndayým þimdi Tebelleþ olmuþ hayata inat Yüreðime oturmuþ sensizliðimle Eceli banýyorum dudaklarýndan Keþke biraz daha zamaným olsa diyerek
Çok geç artýk Sylvia Galiba yenik düþtüm hayata Küfede keþkelerimle zaman seni unutmaya mahkûm etti
Bir þansým daha yok Sylvia Sözün bittiði yerdeyim þimdi. Aþka dair ihtiraslarýmý gömereken yüreðime Son piþmanlýklar doluyor hücrelerime Affet demeye dilim varýr mý bilmem
Bildiðim; Geride býraktýðým yalnýz sen kalýyorsun Sen kalýyorsun Sylvia Ve ölüm. Keþkelerle...
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.