Elveda diyemedim Sen yoktun Gözlerim bomboþtu, ellerimde Belki birçok insan vardý etrafýmda Ama ben yalnýzdým Sensizdim Ne kadar çok isterdim Giderken karanlýða En son seni teselli Etmeyi
En son senin gözlerinde kaybolmayý Ve en son senin ellerini býrakmayý Yaþadýðýmýz yýllarýn Hatýrýna Üzüleceðine, kahrolacaðýmý bile bile Ne kadar çok isterdim Olmadý sevgilim Olmadý Uzun ayrý yýllar bile Bunlarý hissetmememe Engel olamadý Çok acý çektim Sana dokunamayýþýmýn Seni koklayamayýþýmýn Derin acýsýný Ve artýk ebediyen yalnýzým Kalbende, bedenende Ayak ucumdan, kuþlarýn su içtiði Ýki metrelik, dört duvarýn içinde Yalnýzým Þimdi senden tek bir dileðim var Küçük bir mutluluk Vasiyetimde var Gel bana Kavuþamadýðýmýz senelerin Hasreti için Gel bana Bir kere olsun kurtul esaretten Al yüreðini Gel bana Dokun baþ ucumdaki mermer taþa Hissederim seni hala Yaðmurda gel Aðladýðýn belli olmasýn Orda olsun içime hüzün dolmasýn Ayrý geçen yýllarýmýzýn Özlemiyle birlikte Adýna yazdýðým þiirlerle gel Birlikte okuruz Sende seninle Senin hayalinde Benimle
Þafak Özýþýl (2007)
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyake Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.