Buz Keserken Bedenim

Sensizliðin özleminde kaybettim kendimi
Bekleyen oldum özlerken seni
Bekletilen.
Kapý önündeki duraklarda
Buz keserken bedenim
Koyu kahve gözlerini düþünürdüm
Dokunamadýðým saçlarýný yorgan yaparken kendime

Çýkýp gelmelerini beklerdim
Olmayýþlarýnýn sonsuzluðunda
Geliyordun
Huzurum oluyordun o an
Bitmesin istiyordum senli anlar
Saatler dursun, zaman kalsýn yerinde isterken
Gidiþlerine bir yenisini ekliyordun

Kayboluþlarýnýn saatleri artýkça
Benim yok oluþlarým baþlýyordu
Buz kesiyordu ellerim
Mahþer yeri yüreðimin isyanlarý
Saðýr sultanlarý aðlatýyorken
Sen duymuyordun
Aþka olan inanýþlarýmý yitirmeye ramak kalýrken
Her yeni geliþinde
Seni arþýn arþýn seviyordum yine

Anlam veremiyordum
Kelimelerim, cümlelerim yüklemsiz kalýyordu
Dudaklarýmý kanatýyordum
Yüreðimin sessiz isyanlarýnda
Sonra gözlerinde kayboluyordum
Koyu kahve gözlerinde
Ellerinden tutmak isterken
Anlamsýz korkularda, cinnetler geçiriyordum
Sen bilmiyordun
Duymuyordun...

Sosyal Medyada Paylaşın:

Hakim Alp Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Nasıl Olayım Be Ufaklık Bazen Anlamak Gerek Ben Yine Sana Küs Değilim Hiç Acımadım Sen Beni Anlamadın Hasretin Yaktı da Yaktı Sorma Dostum Ben Acılarımı Etime Kazıdım Bu Akşam Bir Başkayım Sevgili Olmazsa Ne Olur