Bu Şiir Seni Anlat(a)maz
bir günü diðerine devrederken yataðýmda
gözlerim tavana çakýlý
ellerim iki yanda
ayaklarým aralý
hayat gailesi deðil düþündüðüm
senin o okyanus derini gözlerin
uzak denizlerden bilinmedik güzel kokular getiren
yahut ellerini bi daha ne zaman tutarým diye
düþlemekteyim
gözlerinin iki kapanýþý arasýnda
-sen kapatsan da gözlerin her daim karþýmda-
dudaðýnda þarabýn tortusu olmayý sevdiðim
yanýnda günlerin esamesi okunmazken
uzaðýndayken saniyeler sürgün
ölçemez eziyetini hiçbir alet
-biliþim çaðý filan hikaye-
ellerine dokunuyor olmanýn
yahut dudaklarýndan bi buse
almanýn hazzý üzerine
yazýlabilir ciltler dolusu roman
yeni felsefe akýmlarý yaratýlabilir
hatta ders konulabilir enstitüye
ama anlatýlabilir mi bilinmez
þiire baþvurulur yine
‘þiir dýþýnda býraktýðýn kelimelerden oluþur’
demiþ ya üstad
ona nazire
çýkarýyorum gözlerini bu þiirden
ellerini keza
dudaklarýný da
bi tek kokun kalsýn yeter
bu þiire girmeyen tüm kelimeler
tüm dillerde
seni anlatsýn
08 ocak 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.