ÜRKÜYORUM

ürküyorum...
yüreðimde dölleniyor gece...
üstelik yýldýzsýz bir gökyüzü beni bekliyor
þarap kadehimde...
avuçlarýmda tutuyorum anýlarýmý...
bilemiyorum...
ürküyorum sanki...
çünkü bakýþlarýn yok artýk
karanlýðýn buðusunda...
ölüm,yaþam,aþk
hepsi ucu kanlý bir mýzraðýn sýrtýnda...
amaçsýz savaþlar veriyorum...
üniformalý cesetler yatýyor zihnimin bozkýrlarýnda
ürküyorum...
denizlerimin rengi mavi deðil artýk
kalpleri kýrýlmýþ ebabillerin
ve kanatlarý barut kokuyor...

Ben Yunus ÖKLAV
Sosyal Medyada Paylaşın: