Ayrýlýðýmýzýn kaçýncý asrýndayým hatýrlamýyorum Kaç dün yaþadým Kaç sensiz güne uyanýp umutlarýma sarýldým Bilmiyorum. Gözlerim uzun uzun yine yollarýna mý dalacak? Sensizliðin virajlarýný bu günde mi semazen gibi alacaðým? Hep ben mi aþký narýna eriyip gideceðim? Sen; Sen yarým kalan bir beste daha olacaksýn, Ýsteyip de dinleyemediðim…
Baþýmý kaldýrýp, bakamaya doyamadýðým Yüreðimden sökülüp atýlmayanýmsýn. Yokluðun boþ odada yankýlanan bir ses ve avunup kandýðýmsýn. Saðýma dönsem hasret, Soluma dönsem siluetin. Önümü göremediðim bir çýkmazlarda Loþ lambalarýn altýnda ýslak kedi yavrusu gibi Savunmasýz ve ürkek…
Haykýramadýðým korkularýma sarýlýyorum sýkýca. Ne kadar boþ bir evren Amaçsýz dönmeye devam eden bir dünya. Dert ortaðý olmayan yalnýz balýkçý bile, Umutla, umutla asýlýyor hayaline Martýlar küsmüþ denizlerine Git gide, Git gide uzaklaþýyor mavilerden.
Koca þehirde yanan bir ýþýk yok Karanlýklar hâkimiyeti kurulmuþ baþtan sona Ölü kentte baykuþlar yarýþýyor birbirleriyle Yokluðunun her saniyesi korku filmlerinden bir kare Sabah baþlayýp bitmeyen seanslarla Devam edip kapanmayan beyaz perde…
Kaçmaya çalýþtýkça ayaðýma dolanan hasret prangasý Eteklerime yapýþan anýlar Zorlaþtýrýyor adýmlarýmý. Kala kalýyorum bu cehennemin ortasýnda Ne yana biliyorum gönlümce Ne de donabiliyorum yokluðunun ayazlarýnda Sesinin týnýsý takýlýyor peþime Uðulduyor kulaklarýmda perde perde. Sabaha uzak gecelerde Gözlerim dalýp gidiyor yollarýna Ölçemediðim kaç metre ileridesin Ya da, ya da nefesim kadar yakýn mýsýn bana? Belki de hayra yoramadýðým düþlerimsin…
Yüzünü seçemediðim kýrýk aynanýn sýrlarýnda Bak! Bak gözlerim dalýp kalýyor yollarýna Virajlarýna sürüklenen ayaklarým bitkin. Gümüþ saçlarýmýn her bir teli umutlarýma baðlandý.