/Gidiyorum! Gelmesin; yarenlik bilemeyen, Annemin rahmi kadar ittifak dilemeyen. Ne kadar acým varsa teþhis edilemeyen; Alýp yüz üstü gömün efsunlu mezarlara./
…
Ne Meryem üzgün bugün ne Rabbine asi Lût Benimse hücrelerim kýzgýn havanlarda aþ! Ýntihara meyilli tanýþtýðým her bulut; Her yaðmur sanki bana huysuz üvey arkadaþ.
Yalnýz bir okyanusun nesi olur sýðýnda? Bugünüm yerle yeksan, yarýným oltada yem. Belki de çok mesuttum babamýn kasýðýnda, Keþke hiç baþlamadan bitseydi bu hikayem…
Yaþarsam matem beni son kuruþa dek soyar Dürüp atýn ruhumu topraðýn sinesine Ben ölürsem; binlerce mezar ölüye doyar. Neden doymaz kýlýçlar padiþah ensesine.
Gidiyorum! Tutmayýn hayli daralmakta an. Bir an önce gireyim sonsuzluk diyetine. Ayný fýkraya gülsün iki eski kahraman, Saf tutsun menekþeler er kiþi niyetine
FILIZ YÜKSEL 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.