O gün..
Ayrılık saati gelmişti..
O güzel günler geride kalmıştı..
Son kez seni görebilmek için döndüm geriye..
Adımlarım senden uzaklaşırken ben halen yanındaydım..
Yüzün konuşmadığın halde herşeyi ifade ediyordu...
Dudakların isyan ediyordu kadere...
Titriyordun;üşüyen bir çocuğun çaresizliği gibi;
Sessiz ve derinden..
Adeta yalvarıyordu gözlerin gitme kal diye..
Oysa adımlarım beni senden uzaklaştırırken..
Ben halen bulunduğum o yerdeydim..
Fatih KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.