Bir aþkýn hikayesi dökülürken kalemden Ah vefasýz ne diye giriverdin düþüme Bu satýrlar inan ki yalnýzlýktan, elemden Yeter ki sen mutlu ol bensizlikte üþüme.
Yaðmur olup akarsýn ýrmak gibi yüzüme Silmeye korkan elim amaçsýzca dolanýr Bilirim duygusallýk yakýþmýyor özüme Bile bile yüreðim geçmiþimde salýnýr.
Delilik nöbetimi devretmek istesem de Kimse gelip almýyor sýnýrlarým küflenmiþ Umut çiçeklerime yeniden bit desem de Ayrýlýk rüzgarlarý kaderime üflenmiþ.
Çaresizlik geceyi yýrtýp yýrtýp dikiyor Güneþ solgun yüzüyle arada görünüyor Bana inat hayaller yüzlerini yýkýyor Gözlerim sokaklarda sahipsiz sürünüyor...
Ben gibi sabahlýyor korkular penceremde Her bir aný taþ gibi oturuyor içime Biriken o taþlarsa kaynýyor tenceremde Taþýp taþýp duruyor sokulmuyor biçime.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.