GERİ(DE) KALANLAR

bir gün daha gecirdik dostlar!
hani böyle en boþundan..
hiç birþey yapmadan, yapamadan yürüdük saatlerce
yalnýz bile kalamadýk gönlümüzce..
göz yine baktý sadece
sancýmadý aglamadý bile..
týka basa doldurduk gönlümüzü,
gönlümüzde on liralýk bir eglence..
bu kadar kolay mýydý mutluluk?
bu muydu eksigimiz de neþelendik?
neydi durum, neydi sence?
evet.. kime ne idi..
kiminin hüznü, kiminin derdi üzmezdi,
üzemezdi artýk bizi..
sarhoþ olmadan da yaþadýk bugünü,
doya doya delice..
ne güzeldi.. ahh ne güzel..
eglendik, eglendik güzeldi de..
ne oldu bir anda otobüse binince?
ne geldi yine o dertsiz zihnine?
neydi seni hüzne bogan düþünce?
ne yanýndakinin soguklugu,
ne de þarkýlarýn buruklugu..
belki de otobüs eskiydi!
belki de yerin güzel degildi!
ama cok uzun sürecegi belliydi..
anýlarýn yogunlaþtýgý o yere geldigimizde..
saat tam onyedi elliydi..
gecmiyordu zaman, ve gitmiyordu otobüs..
gidemiyordu sanki..
karþýda bir bina,, oturmuþuz karþýsýnda,
ve bir araba,, konuþmuþuz hakkýnda..
kaldýrým kenarýnda,
bir sigara daha tartýþmasýyla..
ve içimizden birinin kalkmasýyla
yürümüþüz meger içimizden uzaga
bitmese de söylenecekler..
anlatmýþýz derdimizi yollara, sokaklara, lambalara..
bitmese de hikayemiz..
özenemezdik destanlara, romanlara..

Sosyal Medyada Paylaşın: