Anne;

Anne bilmiyorsun,
Nasýlda gönlüme düþmüþsün.
Keþke birde geri dönüp çocuk olsaydým,
Sende gelip bahçemizdeki leðende,
Beni yýkasaydýn.

Bak anne, her þey ne güzel olmuþ.
Eve döndüðümde artýk,
Kýyafetlerim çamurlu deðil.
Her yemeðimin sonunda,
Üstüm baþým kirli deðil.
Söylemiyorum bir daha,
Boyumdan büyük,
Hiçbir lafý.
Söyleyebilseydim keþke,
Senin o yumuþacýk ellerinden,
Ýkiþer tokat yeseydim.

Korkuyorum anne,
Tokatlardan, yumruklardan,
Tekmelerden, botlardan.
Söyleyemiyorum artýk,
Boyumdan küçük laflarý bile,
Anne.

Muhammed Ahmedizade

Sosyal Medyada Paylaşın: