GÖNÜL

gönül
Gönül bazen uykuya dalar,
Bir sesssizlik kaplar her yanýný.
Kimseler duymaz feryadýný,
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Gönül bazen uykuya dalar,
Sanki seni yok sayar,
Hayatýn verdiði zaman daha gelmemiþtir.
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Sabahlar sanki olmazdadýr!
Güneþ ise doðmazdadýr!
Sanki hayat donmaktadýr!
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Unutmuþtur hayat sanki seni!
Yok mu saymýþtýr o zaman ne,
Kalabalýklar içinde yalnýzlardasýn.
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Gönül uykuya dalar bazen,
Ya zamaný gelmemiþtir.
Ya seni hala denemektedir hayat,
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Umutlar sanki sýraya dizilmiþ,
Hayat sanki her þeyi saklamakta,
Gönüller çýrpýnýþlarda,
Yalnýzlýklar içinde kaybolursun.

Bazende hiç dostun yok sanýrsýn,
Tüm sözler yüreðine dokunur,
Umutsuzluklar içinde kaybolursun.
Umutsuzluðun yalnýzlýðýna karýþýr.

Derdini paylaþacaðýn bir dost bulamassýn,
Umudunu umuduna karýþtýracaðýn,
Baþýný omuzuna yaslayacaðýn,
Yaren bulamassýn gün akþam olur.

Umut neydi sence hayat nerelerde?
Yalnýzlýkla umutlarýn depreþti,
Yüreðin umutsuzluðun çerçevesinde,
Ey rüzgar este þu yorgun yürekleri,
Uykudan uyandýr kaybetme þu aciz yürekleri,
Yalnýzlýklarýn o dipsiz karanlýðýnda........
Sosyal Medyada Paylaşın: