Hayalet.

Aþktan geriye kalan öfke,
Zamandan arda kalan bir yalnýzlýk,
Sessizdi sevinçler..
Paylaþýlmayacak kadar kimsesiz.
Yudum suya hasret gibi,
Soluktu renkler,
Kaybettiklerin gibi artýk çok uzakta..


Kaybolduðun hayaller,
Ýçinde biriktirdiðin onca olmayan þey,
Gelmiþ gibi hissettiriyordu kendini.
Sende olmayanlarý özlemek gibiydi,
Görünen her þeyin sonrasý
Baktýklarýný hatýrlatýyordu sadece,
Bulabilmek için birþeyleri..


Sesinde kader vardý
Aðýrdý,
Ve bir oyundu oysa yaþadýklarýn.
Baktýðýn her gözde onu görme misali,
Hiçbir zaman bakýlan olmadýn,
Ucuz bir senaryoda.
En uzaktýn en yakýndayken yaþadýklarýna.
Ve sen hiçbir þeydin " herþey " sandýklarýnda.
Kurduðun yarýnlar,
Silinen bir yazýydý sadece,
Sýrasý gelince diðerleri gibi karalanýp atýlan.
Hayallerine benzeyen her kelime,
Bitti diyordu aslýnda sana.


Hiç okunmayan bugünlerin,
Dünlerine benziyordu en çok.
Hayal/etti yaþadýðýn gerçekler.
Ve hayalden ibaretti gerçek sandýðýmýz gülüþler
Haykýrdýðýmýz piþmanlýk
Yeni bir piþmanlýðý hazýrlýyordu sadece bize.
Ve biz aþktan kalanlarý seviyorduk,
Adýna ayrýlýk dedikleri.

Devrilen sendin en çokta.
En aza yolculuktu yaþadýðýn.
Yaþadýklarýna verilen addý bu geçmiþ.
Peki yaþýyor olduklarýmýz neydi hiç geçmemiþ ?
Baktýðýn yüzlerde eskimek
En çoktu sana kalan,
Baþkasýndan armaðan.
Kazanmak deðildi mutluluk,
Þimdilerde gittim demek kadar zor olan.

Merhabasý eksik,
Hoþçakalý fazla.




Sosyal Medyada Paylaşın: