Sokakta
Kemik arayan
Çöplük itleri ürüyor karanlýkta/korkakça
Ve
Geceleyin
Vakit tamam diyor
Bütün saatler
Beklemeden
Telaþlý adýmlarla karýþýyoruz
Otogar kalabalýðýna
Üstümüzden hýzla geçen
Denizli bir rüzgar
Nefes aralýðýmýz da
Ayný anda sýzlatýyor
Dudak arasý sözcüklerimizi
Susuyoruz
Sarýlýp son bakýþlarýna
Uzaklaþýyorum yanýndan
Dönüp bakmýyorum yüzüne
Biliyorum baksam
Eriyip kalacaðým olduðum yerde
Yüreðim kekeme
Sürülürken ayaklarým göçebe bir yalnýzlýða
Ýçimde
Ezik bir veda havasý tekrarlanýyor
Telkinim de
Yaþam
Hep
Umuda beþ var
Ayrýlýrken süreli zamanlarda yanýndan…
Taylan KOÇ