Gece sonsuz bir hüzün olup akarken yüreðime yýldýzlarýn karanlýk yüzü görünür hep sema’da parlamayý unutalý nicedir nicedir kara bir delik gibi beni de içine çekmeleri. Ne bir kin var yüreðimde ne de bir piþmanlýk her þey olmasý gerektiði gibi olmuþtur ve benim aþk yolunda ki kum saatim dolmuþtur.
Beklemekten yorgun düþen duygular bir kez daha kameriyenin altýnda sessizce uykuya dalar.
En çok böyle zamanlarda gürültü etmeye korkarým sessizlik baþ tacýmdýr yalnýzlýk adý verdiðim þatomda bir benim bir de geçmiþimin hayaletleri dolanýr çerçevesiz duvarlarda.
Hanidir diri diri buraya gömüleli beri bir güçlü yumruðun kapýma inmesini beklemektende yoruldum yüz yýlý doldurdum çoktan sýrtýmdan darbe yedim yiyeli yumuk gözlerim açýl desem açýlmaz bir temiz buseye hasret yüreðim.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.