hoyrat essin fýrtýnalar poyrazlar yakamozlar vururken gülzarýma sar beni usul usul katýk et yüreðine zemheri ayazlarýnda yanmaktayým duy beni… arþa ulaþýr da bir sana ulaþmaz sesim avazýndayým lal olmuþ çýðlýklarýn
geçit vermez olsa da sarp yamaçlarýn bir martý çýðlýðýnda kaybolur yakarýþlarým asumana uzanýr bir duayla ellerim duy beni…
avunayým isterdim kuytularýnda
muson yaðmurlarýndayým...
bir gelincik iþvesiyle es efil efil bir akþamsefasýnýn renklerine kat beni þaftý kaymýþ bir yürekte tarumar nagehan sarar beni pejmürde düþünceler sensizlik katre katre kýyýlarýmý döver
bir çoban çeþmesinde kandýðým su gibi azizsin ey yar ekmeðime bandýðým lokmam gibi duy beni… katran karasý gecelerde, nöbetlerdeyim kavak yellerindeyim saman alevlerinde, þubat yanýðý bedenim/benliðim þimal rüzgârlarýnda ýrgalanýr tozarým al basan düþlerimde çýkmaz sokaklardayým duy beni… yangýn yeri yüreðim karabasanlardayým…