KARABÜK

Yaþattýklarýný görmezden gelemem þehir!
Aldýklarýna gönül koyarým elbet,
Vermediklerine yalvarmam artýk !
Çünkü ben;
En çok vazgeçemediklerimde hýrçýnlaþýrým...

Uzun sakallar hatýrlýyorum ilk seninle,
Siyah, gür ama en çok uzun...
Emeðin alýn terinin direniþi,
Hakkýn hukukun töresi,
Siyah gür ama uzun sakallar,
Babamýn sakallarý...

Sahi; ’lapa lapa kar’ neydi ki,
Beyazý senin yeryüzünde tanýyana dek...

Senin yer yüzün;
Senden öncemi un ufak eden...
Senin isin
Senin kirin
Senin yeryüzün...

Gözümde burnumda elimde,
Diþimde týrnaðýmda,
Tüt tütebildiðin kadar,
Tüt ki; adýn memleket kalsýn...

Bil ki ; sende öðrendim ayakta kalabilmeyi,
Geçememem ondan...
Bil ki, gurbetse buralar,
Sende tekrar doðuþumdan...
Bil ki ; karan da bükün de baþým gözüm,
Tek hasretim...
Adýn hep sýla ; ondan...

Ne zaman iç çeksek arkadaþlarla;
Curuf kokuyor buram buram burnumuzda...

Ne doðduðun ne doyduðun memleket memlekettir,
Nereyi özlüyorsan orasý memlekettir...

Özlemimsin;
Çünkü geçmeyen geçmiþ
Ve sen
Memleketsin...










Sosyal Medyada Paylaşın: