İLK KAR

güzel günler düþlemek..
hiç ümit etmeden ve beklenti içinde olmadan

baktýðýn pencereler kadardýr hayat
içeride olanalrýn dýþarýdakilerden daha anlamlý olmasýdýr huzur.
köhne bir þehrin uðuldayan gecelerinde
düþlediðin bir tek andýr huzur.

baktýðým tüm pencereler geliyor aklýma
ve geçtiðim tüm yollar
ettiðim tüm dualar..

dadaist bir þiirin
anlaþýlamamýþ son bir mýsrasý gibiydi cümlelerim.
her adýmýnda bir düþ kýrýklýðýný
ve her kaldýrým taþýna bir damla göz yaþýmý gizlediðim uzak bir þehir gibiydi
aklýmda kalanlar...
bu yüzdendir çizgilere basmadan yürümeye çalýþmam
ve bu yüzdendir yüzüme dikkatli baktýðýnda gözlerimi kaçýrmam.
uzak þehirlerin her birinde
bir parça masumiyet
bir kaç damla gözyaþý
ve bir tanesinde de çocukluðumu býraktým ben...

ama olsun
baktýðým pencereler kadar hayat.
buðusuna çizdiðin hayaller kadar varoluþun.
ve sen geçip gittiðnde senden bir parça nefes kalýr
gerisini zaman
gerisini soðuk bir akþamüstü alýr...

aþksa bir baþka akþamda pencerene kar düþtüðünde
daha önce hiç kar görmemiþ
bir akdeniz çocuðunun o ilk heyecanýndadýr.
týpký sen ve ben gibi...


Sosyal Medyada Paylaşın: