zamansýz bir aný devirdi adam öfkeyle özlem arasý kadýn bana mýsýn demedi yine de bir yaðmur sonrasý açan þen þakrak bir gök gibi adam, çok aðýr bir eþyayý sýrtlar gibiydi yerden kaldýrýp anca iliþtirebildi herhangi bir çekmecenin cebine, kapýnýn giriþindeki köþelik yerine... bir þeyleri örter gibiydi sanki yok hayýr gömer gibiydi bu defa daha çok geçmiþi geçmiþe
olmadý bütün pencereleri açtý adam ardýndan televizyonu ve radyoyu son sesine kadar bastýrmak istermiþ gibi büyük çaplý bir isyaný ve ardýndan çarpýk bir kahkaha odanýn bütün duvarlarýný iyiden iyiye yurt edinircesine
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.