Gözlerimle ittifak eden duvarda perde;
Usul usul sallanýp anýlarýmý dökme
Aralanmýþ zamaný býrakýp ayný yerde;
Soðumuþ iklimlerden acýlarýmý sökme
Sus pus olmuþ çýðlýðým içime tuz basýyor
Ýþiten kulaklarým çýðlýðýmý asýyor
Her Aralýk ayýnda düþlerim baba arar
Katmerlenmiþ hasreti onun kokusu sarar
Saymayý da býraktým giden yýllar içinde
Sanki daha dün gibi; güne not düþen zabýt
Bir tabur evladýnýn gözyaþý düþmüþ sinde
Baðýrlarý taþ basmýþ gizli yakarken aðýt
Asra dayalý beden Kadir gecesi gitti
Sýrt çevirdi dünyaya dostu seçesi gitti
Akraban saðlý sollu, dualar aðýz dolu
Taþýndý Aziz Hasan, yolcuydu Mevlütoðlu
Ah, benim hoca babam! Kuran dersim sendendi
Billur gibiydi sesin ama biraz sabýrsýz
Sendin koca kitaplýk, okumaksa bendendi
Olamadým sen gibi, çýktým biraz hayýrsýz
Hiç hesaba katmadým, kýsa sürer bu devran
Tembeldim mola verdim yolda yürürken kervan
Yüz tuttu kurumaya damarýmdaki ilik
Belki de bu yüzdendir yüzümdeki ekþilik
Bu ne gam, hazin bilmem, bu ne garip hal böyle
Gönlümün ortasýna yüzü koyun serilmiþ
Bekleme efkârýnda demlenmiþ muhal böyle
Öksüzlük fezlekesi benliðime verilmiþ
Sözcükler kifayetsiz, yazgý asýl muamma
Deðil mi ki ölümün soðuk yüzüdür humma
Rabýta üzerinden sürekli yoklamada
Kýrk derece ateþle üþüyorum yamada
Ardýndan yavaþ yavaþ silinse de tüm izler
Telkin veren sözlerin hep aklýmda kalacak
Ya, saklanmýþ mektuplar; nasýl sevgini gizler
Benden sonra onlarý torunlarýn alacak
Fâni derdim ne çoktur, senden hiç saklayamam
Ýsraf edip onlarý bir türlü aklayamam
Bazen rüyalarýma heybetinle çýk da gel
Neza’n seni özledi taþ duvarý yýk da gel
Ýhya eylesin seni edindiðin hasenat
Rahman’a giden yolda olasýn nebi ile
Ýmanýnla göresin Ömr-ü bekâ’da rahat
-Ve, zamanlar sonrasý Hak bizi koysun bile-
Kuþandýðým sabrýma; tutunup sallanýrým
Þah damarýmdan yakýn Rabbime yollanýrým
Sebat ve dua ile boþluklar dolar yekûn
Teselliyi bilirim onda bulurum sükûn.
Nezahat YILDIZ KAYA