Yorgun bedenimi taþýyamaz halde ayaklarým
Rotadan çýkmýþ gemi misali dolaþýyorum
Hiçlik ile varlýðýn tam ortasýnda
Karamsarlýk denizinden saða dönüyorum
Kimsesizlik ormanýn az ilerisinde
Öyle demiþlerdi bana
Bir yer arýyorum
Sessizce içimi dökecek derken
Tarifi gelivermiþti
Azaba sarýlmýþ yüreklerin
Tek uðrak yeriymiþ
Bulmak kolay olmuyormuþ
Açýlýþ kapanýþ saati yokmuþ
Ne zaman yürek kanýyorsa
Akan kan gösterirmiþ yolu
Ýlerde bir ýþýk çarpýyor gözüme
Kaybolurken içimin karanlýðýnda
Birkaç hýçkýrýk deyiyor kulaðýma
Aðaçlar arasýna sýðýnan
Sanki yolunu kaybetmiþ binlerce ruh
Bedensizliðin aleminde yol alýr gibiyim
Oysa hala soluk alýþveriþim devam ediyor
Ölüme çeyrek kala olsam da
Savaþým sürüyor kara topraðý kazanlar ile
Azrail’e yandaþ olanlar ile
Ay gök yüzünde tüm ihtiþamýyla parlýyor
Ama yýldýzlar nerede yine küskünler mi
Yerde parlayanlar masal kahramanlarýnýn
Yol bulmak için attýðý çakýllar mý
Þimdi de masal diyarýna m ý düþtüm
Kaybetti yolumu
Ýlerideki ýþýk gittikçe yaklaþýyor bana
Yoksa benim mi adýmlarým hýzlandý
Bana sorgusuz sualsiz kucak açacak mekana
Birkaç adým kaldý derken
Ayaklarým duruyor
Bedenim buz kesiyor
Gözyaþlarým bebeklerimde donuyor
Burasý beni gönderdikleri yer
Kaybedenler kahvesi ….