tutun kollarımdan düşerim şimdi...

dokunma bana dediginden beri
aklýmda bir intihar cýglýgý
ne seni aklýmdan cýkarabiliyorum
nede sana dokunmadan yasayabilmeyi hayatýma sokabiliyorum
ne gidiyorum alýp basýmý
ne de kalýyor
durmadan baþýma kakýp
dokunma bana deyiþini...

söyle nasýl kalýr bir insan
bu kadar isterken seni
hangi mazeretin ardýna sýgýnýr saklar gozlerini
uzanýlýpta dokunulamayan suyun uzerindeki yansýma gibisin
hani iþime gelmedigi icin gerceginden ayýrmadýgým
iþime geldigi icin gercek sanýp tutuldugum
dokunma bana deme artýk
içime kanýyor yalnýzlýgým
dudaklarýmý ýsýrýyorum susamadýklarým yuzunden
avuclarýmda karalanmýs burusturulmus sevda yeminleri
uzun suredir akmayan bir nehrin
kuraklýgýnda bekliyorum
geri alamadýgým icin inkar ediyorum durmadan
baska carem kalmadýgý icin utanmýyorum kendimden
kaybedeceklerimin azlýgýyla eþit özgurlugum
seni kazandýgýmdan beri sesimi bile yukseltemiyorum yazarken...
yorgunlugum aþktan deðil
cýkmaz sokaklarda kaybolmaktan
ne senin tarifini alabiliyorum tanrýmdan
nede yaþam kanýtlarýný

bugun senin gezdigin sokaklardaydým
senin sahilinide
senin denizinde
senin gunesinde..
hani senin paylasacak bir sey kalmadý dedigin
birlikte baska bir gerceklige soyundugumuz
senin göðün kýrmýzýsýna bakýþýn
benim, senin aksamýnýn karanlýgýnda bekledigim
kelime oyunlarýný özledim
ne geliþine hazrlamýstým kendimi
nede gidisine sigortalýydý icimdeki buzdan kuleler
her yýkýlýsýmýn sorumlusu sensin, hayatýmýn degersizliginin
aldýgým her nefesin
verdigim yerlerin
gordugum insanlarýn ve dahasý
senden sonra renkleri solan bu ciceklerin
cektigim her acýnýn sorumlusu sensin
yanýldýgmý biliyorum
ama seni yanýmda tutmak icin bundan baska yapabilecek birsey gelmiyor elimden...

git simdi..
nolur dokunma bana deme
caným yanýyor duydukca
bir yabancýnýn tercumaný gibi hissediyorum kendimi
ve cevrilemiyor asýlsýz sevda sozleri
acýklayamadýklarýmýn altýnda kalýyorum
bir suredir kimse enkazýmla ilgilenmiyor
duyduklarým gorduklerim senin olsun
ben senin sýradan bir gunde evden cýkýs saatini bilmeyi özledim...

sokakta yururken bana mesaj yazabilmeni
denize bakarken aklýnda oldugumu bilmeyi...
aksam eve dönerken yapacaklarýný
ve tam olarak saat kacta uyuyakalacagýný bilmeyi özledim
hissettiklerim, bildiklerim senin olsun
ben senin yarýn sabah uyandýgýnda aradýgýn olmayý özledim...
Sosyal Medyada Paylaşın: