Bana annemi geri verin Kýþýn karda kartopu oynadýðýmýz Buz üstünde kaydýðýmýzda Ellerimiz ayazda üþüdüðünde, Ellerimizi koynunda ýsýttýðýmýz, Annemizi geri verin.
Soðuk gecelerde,babam Rüzgarlý hava estirdiðinde Annemin kahýrlý günlerinde, Bizlerle paylaþýp dertleþen Annemizi geri verin.
Hani ekmeðini taþtan çýkaran Geceleri dikiþ diken, kitap okuyan Kimi zaman halý dokuyan, Ruh dünyamýzý besleyip ýsýtan Annemizi geri verin.
Hani o acýklý gurbet türkülerinde kahýrlanýp tüm içtenliðiyle Duygusallýðýný hissettiðimiz Canýmýzýn içini ýsýttýðý Annemizi geri verin.
Hani o aþýklarýn aþkýna, Ýhtiyar teyzelerin oðullarýna Destan gibi mektuplar yazan Herkesin gýpta ettiði ablasý Annemizi geri verin.
Savaþlarda manen huzursuz olan Er gibi, düþmanla kalemiyle savaþan Vatan sevgisiyle içimizi ýsýtan Örnek Türk kadýný timsali Annemizi geri verin!
Bana annemi geri verin Kýþýn soðuk gecelerde, tüten sobada Bizi ýsýtmasada,soba gibi sýcacýk Sobadan öte güneþ gibi annemi, Yokluðunda ben hep üþüyorum.
Annem, elde var birimsin Varken çantada kekliðim, Nasýl olsa ordasýn, saðsýnya, Kýymetini varken bilemediðimiz Bize annemizi geri verin. (2001)
Zehra Çelik Sosyal Medyada Paylaşın:
Hicab Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.