ýslýk çalarak yürüdüðüm karanlýk yollardan geçip denizi bulsam , rüzgarlar eserken saçlarýmýn arasýndan, aklýmý kaybetmiþ olsam. köpüklere karýþýp balýk olsam , öyle dönmeyi unutsam.
sessizlik acýlarýma dokunur, þarký olur, çözülür kalbimin dili. derdini mýsralara vurur, suskunluðum o vakit biter, kendi kendine konuþan delinin güzel bir bahanesi olur....
Sosyal Medyada Paylaşın:
misalşair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.