Sokaklarýn ýssýzlýðýndan deðil, Çaresizliðimden korktum. Kimsesizliðime alýþtým, Zaten doðduðumdan beri yalnýzým. Kimi seviyor kalp, kimi seviyor? Acýsý yalan deðil geçmiyor. Kimi biliyor kalp kimi unutamýyorsa Onu gerçek aþk sanýyor.
Umutsuz aþklar batan gemiler gibidir. Yalnýz kaptanlar onu terketmez Kurtulma ihtimali olmadýðýndan Denizin dibi yeni yurdu olur.
Þimdi bana uzak o liman Gitmezsem unutamam Yaralarýmý sarmadan yaþayamam....
Sosyal Medyada Paylaşın:
misalşair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.