Ah be güzelim! Gönül kuþum, ipek kanatlarý sýrma bezelim Gök inmedi ayaðýna Merdiven tutmadý toprak Kahrolmadý kem gözler Hep bekledin
Ne zaman volkana dönsen Lâvlar pompalansa damarlarýnda Türküler yakmaya dursa dilin Bozgun yerdi sevdan senin
Ah be güzelim! Hangi derdine aðýt düzelim Sen ki mercan gülüþlü Çocuk saklardýn gamzelerinde Ve o çocuk hep ölürdü Umutlarýn öldüðünde
Gelen geçen olmadý sokaðýndan Oysa çýkýp gelseydi kýyametine yakýn Islýklý, afili, yeni açmýþ karanfilli Eteklerine ziller çaldýracak biri Geriye sarardý yýllar Aþk silerdi tüm acýlarý Yeniden baþlardý doðum sancýlarý Baðýra çaðýra kundaklanýrdý varsayýmlar
Ah be güzelim! Desem ki hadi gel yazgýna çapraz çizelim Evren çýkar mý yörüngesinden? Kayar mý ekseni dünyanýn? Çatlar mý kubbeler orta yerinden? Belki de bir gül açar Ukba’da Yapraðý sen, dikeni sen Ten sinmemiþ, göz deðmemiþ Seni bekleyen
Kader bu, mürekkebi kurumuþ Kader bu, akrebi hüzünde durmuþ Kader bu ne dersen de Tek tiratlýk bir oyunmuþ
Mezar taþlarýna þiirler kazýyorum Islak dizelerin sýrrýný bir tek ben biliyorum Ne kalemime saðlýk oldu, ne de elime Adýný uyku tutmaz gecelerime “Yalnýzlýk mahkûmuydu.” yazýyorum