aşkın karnesi

Biten bir sevdanýn külleridir
Avuçlarýmda ýslanan.
Dalgalý saçlarýnda kalmýþ
Hayat rüzgârým.
Gül kadehli ellerini tutamam
Uzanýrým ama nafile
Düþtür uyanýrým.

Kanar dudaðýmda emanet gülüþüm
Damarýmda asileþir kaným
Seni özlerken ölümdür bana sunulan hayat
Ruhuma vurulur kelepçe
Bu yürek bu tende kaldýðý sürece
Sancý sancý kuþanýr eylülleri isyanlar

Suda sabun terler
Denizde üþür dalgalar
Yaðmurun gözleri ýslanýr
Boþalýr sanki üstüme
Yüreðimin med cezirlerinde
Ayýn ýþýðýdýr gözlerin.
Yansýr gönlümün coðrafyasýna
Hasretin asýrlýk tarihinden
Bir sayfa daha düþer
Bir kuþe kâðýda yazýlmýþ nottur gidiþin
Karekökü ayrýlýktýr sevdanýn
Aritmetik ortalamasý çileye eþittir.
Çarpýlýr yalnýzlýktan arta kalan hüzünle

Gökyüzünü boyarým gözlerinin rengine
Bu aþkýn karnesi sýnýfta kalýr
Ben üþürüm sessizce
Buz tutmuþ aynalarda
Donar eþgalim bir yetimin mahzun yüzünde


Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: