yalancı

Gecenin en kuytu sessizliðinde
Yýkýk, dökük hatýralardýr yolumu kesen
Yok oluþun labirentlerinde
Paslý çivilerini uzatan hasrettir Ellerini boðazýma dolayan
Þimdi sen yoksun;
Bana uzanan ellerdir yalancý
Bana bakan gözlerdir yalancý
Bana gülümseyen yüzlerdir yalancý
Umutlarýmý oyuncak yapan,
Bana ümit veren sözlerdir yalancý

Gidiþin arkasýna rastlar ölümüm
Ben zaten sensizliðin koynunda açan gülüm
Biter azabým dönüþünün arifesinde
Yanan kent duraklarýnda, yaðmurum ellerinde
Yüreðin yüreðime uzanýrdý gözlerinde

Tabiri caizse güller kanardý kalbinden
Seni sevmek olmasa dayanamazdým çaresizliðe
Belki de bundandý tutacaðým dalýn saðlam oluþu
Sevgiyse varlýðýn, yokluðun ötesinde
Mýzrak olmuþsa acýlara yýkýlmaz yüreðin
Hadi vur ölümleri, yaþayabildiðin kadar!..

Kar yaðmýþ bu þehrin yaralý göðsüne,
Nefes alamýyor sanki dumanlar sarýnca ufkunu
Ben gözlerimdeki yaðmura kýzýp
Ýnadýna doðacak güneþi bekliyorum penceremde

Bu kadar yalan kokmasaydý hayat
Ben, gitme dedikçe sen giderken
Umudu sürerken ülkemden
Karanfil aðlarmýþ dallarý titrerken
Düþündün mü hiç,
Vuslat neden korkarmýþ ayrýlýktan
Aþk ve sevda, öksüz kalmasýn diye
Benimde yalnýzlýðým bunun için kutsaldýr
Sen yerini doldurduðun gün bitecek çünkü!

Niye bu kadar güzelsin?
Ruhunun güzelliði yüzüne vurunca,
Dudaðýnda ki gül kokan tatlý tebessüm
Senin için ölmeyi bile güzel yapýyor.
13.12.2005
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: