Gecenin ayazýnda
Anadan üryan dolaþýyor adam…
Ateþ mavisi ruju
Ýnadýna sürüyor
Davetkar dudaklara kadýn…
Ecele isyan
Kim bilir kaçýncý kez iþiyor o cami duvarýna
Uyuz mu uyuz iðdiþ bir soksak köpeði…
.
.
.
Nefes almaktan dahi korkarsýn
Sýkýyorken boðazýný gecenin sessizliði…
Zorba gerçeði hayatýn
Varlýk ateþim dediðin ruhun
Bacak aralarýna konuþlanmýþtýr çünkü çoktan
-Hani hep benimdi?
Sorusuna
Hikayenin en kanlý bölümünden
Çýðlýk çýðlýða bir cevap yapýþtýrýverir isterik yaþam
Assolist olursun isyana
Hastane morgu soðuðunda
Bir ölünün daha geçersin bu yüzden ýrzýna titreyerek
Leþ kokar kasýklarýn!
Buz gibi bir bedende
En alaca ironisini tüttürürsün gecenin
-Cirit atabilir mi cennette fahiþeler?
Sorusuna içlenir
Akýtýrsýn
Kaný çekilmiþ avuç içlerine
Kahpe erkekliðin g-özyaþlarýný
Ve
Ardýndan
Esaretinde kýskançlýðýn
Yeniden kapatýrsýn gözlerini iþ bilir öpüþlere
-Ya senin cennetin?
Sorusuna hiddetlenir
Cehenneminde patlayan volkanýn daðlayan lavlarýný
Püskürtürsün hiç düþünmeden o ölü bedenin soðuðuna
Kendi ayak sesinden dahi korkarsýn
Çýnlýyorken kulaklarýnda gecenin sessizliði…
Hiç umursamadan sahipsiz sokaklarýn piçliðini
Ýzlersin çirkince bir adamýn
Boylu boyunca
Kaldýrýma yýðýlmýþ
Hiçliðini…
(Yýldýray Kýzýltan)