arada kalýr gitmek de düþ öncesi sýkýntýlardan ötede durur el ele iki yakalanma sonrasýna unutkan ve güneþ bir sokaðýn sessizliðine eþ sensizliðime yakýþtýr beni yoksunluðumun üzerini örtmeden yalnýzlýðýma rüzgarýný iliþtir soluk soluða yorgun argýnken akþamýn ömrü soðuk ikliminde bütün bir gidiþin ve her sabah ilk bakýþýna susarsa sussun son aydýnlýðýn da adýndýr ömrü aklýmda yaðmur gibi zamansýz geliþin gidiþi en erken geçim benim mevsimler üstü tanýksýz sýkýntým alýp baþýmýn altýna koyuyorum yeryüzünü gökyüzünü çekerek mahçupluðuma rüyalarýmda incinmesin diye yokluðun geceyi de utandýrmýyorum uyanmak istemiyorum...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.