KENDİMDEN DERLEMELER...

ezgisi trajik olur ,
yaþanmýþ öyküyü dillendiren ýrlarýn...
ona göre bir renge bürünür,
bedendeki tavýrlarýn..
dalmak gibisi varmýdýr bir hayale,
karýþacakken sonsuz izbelere..
bir ihtimal daha var aslýnda,hayýr; ölmek deðil
yaþamak, bir avuntunun sonsuzluk emelinde....
ve savruluþunda kaybolmak;
bütün bir cennet heveslerinin....

bir busen olsun hatýra kalmaz mý bir anýmýzdan
geçip gidiyor bak hayat,yamacýmýzdan...

çekmecesinde soðukluklarý toplamýþsa zaman,
hunharca davranýyorsa sarý sonbahar,
ona bakan gözler artýk ýþýk saçmýyorsa;
ve istenmiyorsa varlýðýn,
bir kopuþun baþlamasý
an meselesi..

kýskançlýk baþa bela, bilirmisiniz hiç?
geçilecek ne bir kenarý var ,ne de üzeri;
kýskanýyorum, askerin elindeki mavzeri...
ýþýltýsýný güneþin ve parlaklýðýný ayýn,
ve elindeki kalemi öðrencinin..
neþterini hekimin,
kararýný hakimin...
süresini günlerin, kýsalýðýný hayatýn;
kýskanýyorum,
yarden ayrý geçen zamaný...


neydi getiren,
onca karmaþayý diz dize?
mutluyduk halbuki,
kendi yaðýmýzla kavrulurken biz bize...
ne ötede yerimiz var bundan böyle;
ne de beride saklanacak yer, kendimizden...
bir adým sonraki kaçýþ ;yar
bir adým geri gitsen anan aðlar...
her yaðacak yaðmurda,
alevler sýçrayacak ruhunun paçalarýna..
aldýðýn nefes seni boðacak,
bakýþlarýn hançer olup ;
beni parçalayacak...


Sosyal Medyada Paylaşın: