uykusuz gecelerin sensiz sabahýnda günün ilk ýþýklarý dolarken odama bir aðýrlýk çöker göz kapaklarýma isyan ederim yalnýzlýðýma süzülür göz yaþlarým yanaklarýma çýkacakmýþ gibi göðüs kafasinden kalbim isyan eder yaþananlara
umutsuzca yakarýþlarýma beynim cevaplanmamýþ sorulara ararken yanýt þüphe bulutlarý dolaþýyor etrafýmda güvenmiþliðim engelliyor yine de daðýtmak istiyorum kabus gibi karanlýklarý
neydi benim suçum neydi günahým neyin hangi suçumun bedeli bu boðazýmda koca bir düðüm günlerdir dargýn gözlerim uykuya biraz uyuyabilsem kapansaydý gözlerim yaþasaydým sensiz ve de sessiz yeniden uyanýncaya kadar ölümü
kurudu göz pýnarlarým uykusuzluk deðil þikayeti gözlerimin aðlamaya özlemdir kirpiklerimin ucunda düþmemek için direnen süzülen inci tanesidir göz yaþlarým ve sonrasýnda tarumar olmuþ senin için çarpan koca bir yürek hüsranýna aðlamaktýr aþkýmýzýn
eðer bir gün beni býrakýp gidersen bende ki seni bir çýrpýda silersen beni yalnýzlýðýna inandýrarak git belki de ikimiz için bu son vakit...
Refik 29.11.2013 Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinsirke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.