KAYIP DÜNYALAR

Kayýp Dünyalar

( sahipsiz gençliðe ithafen)

“Sorsalar; “bunlar kuzu, kim emdi iliðini”?
Üç yalancý þahitle akbabalar aklanýr
Ýspat edene kadar tilki tilkiliðini
Postu sýrtýndan gider, derisi tabaklanýr”

Ortada bir ölü var, el atýn ey ahali!
Baþýmýza diz lazým, omuzumuza omuz
Esir almadan bizi maddenin duman hali
Yakýlmadan sokaklar, satýlmadan ruhumuz

Çaðýn çözülmez(s)iyiz, yok olmaya kurulduk
Dünyasý ipotekli, canlý cenazeleriz
Boynu bükük baþaðýz yele erken vurulduk
Biz bize harman olur, bizden bizi eleriz

Serseri yaðmurlarý bastýrýr tek nefeste
Zemheri ayazýndan soðuk gülüþlerimiz
Turna yavrusu uyur gece zümrüt kafeste
Sabaha unutulur pejmürde düþlerimiz

On yaþýnda piþeriz, on birde fiþleniriz
En piþkin yanýmýzý köze maþa yaparlar
Ýþleyen ýþýldarmýþ iþleriz, iþleniriz
Suyolu ettiðimiz demir kapýlar parlar

Potansiyel suçluyuz yýldýrým düþse, düþün
Çelme takmýþýz gibi üç gün sorgulanýrýz
Ýstiklal mahkemesi cumhurun hükmü, peþin
Önce idam edilir, sonra yargýlanýrýz

Üç beþ gýram kubara kiralanmýþ elleriz
Gölgesi mabedimiz kim varsa yanýmýzda
Bir paçavra uzatsa onu bayrak belleriz
Militarist sevdalar depreþir kanýmýzda

Bukalemun oluruz, onlar nasýl isterse
Ödünç fikirlerimiz evrim geçirir evrim
Gündüz akþama kadar faþizan sloganlar
Bir nefeslik esrara, sabaha kadar devrim

Her hatanýn bedeli hak ettiði kadardýr
Çoðu zaman delikte açarýz gözümüzü
Oysa insanoðlunun özünde insan vardýr
Belamýzý buluruz, bulmadan özümüzü

Her an soðuk bir demir bekler þakaklarýmýz
Ya da beleþ bir sicim sýr eder gerçekleri
Bütün, bütün çýkmazlar bizim sokaklarýmýz
Bir biz biliriz birde kaldýrým çiçekleri

Þefik Tiryaki

Sosyal Medyada Paylaşın: