DUVARLAR

Duvarlar

Kilim ipliðinde güveler þende,
Zýlgýt havasýnda karasinekler.
Yastýk oyasýna gölge düþende,
Köþe minderinde matem pinekler.
-Üç yüz altmýþ beþ gün, yedi yirmi dört,
-Uyusun garibim ört üstünü, ört.

Kamburu hezanýn bahtýna vurur,
Direkler mor yükün yorgun devesi.
Etrafýnda kahýr dolanýr durur,
Duvarlar çýðlýðýn tunç çerçevesi.
-Mertek çürük, direk kambur, yük aðýr.
-Duvarlar kör, dilsiz. Duvarlar saðýr.

Tokmaðýnda hýþým, dibekte aðý.
Saat tik tak tik tak, çile yoðurur,
Yaþanan hayaldi yarýn Kafdaðý,
Yelda aðýr yüklü, gör ne doðurur.
-Ölümün rahminde, beklenen bebek.
-Emanet kanatla uçan kelebek.

Kapýlar, umuda geçmiþ kelepçe,
Hangisini açsan ardý kan gölü.
Oda; Hama, Humus. Salon; Halep’çe.
Her eþyada bin bir hatýra ölü.
-Ceset ceset yükte daðarcýk zarý,
-Duvarlar; boðulmuþ cenin mezarý.

Açýk pencerenin tülü savrulur,
Sonbahar akþamý serinliðinde.
Sönmüþ bir ocaðýn külü savrulur,
Dumaný tavanýn derinliðinde.
-Üst katta bir çocuk misket yuvarlar.
-Duvarlar, çin çin çin öter duvarlar.

Bir resim, aynanýn sol köþesinde,
Sakalýna tel tel düþmüþ kýraðý,
Bir resim, yolculuk telaþesinde,
Akþamdan toplamýþ tasý taraðý.
-Yolculuk yollarýn bittiði yere,
-Bütün gelenlerin gittiði yere.

Bütün fýrtýnalar bir nefese denk.
Titreyen bir mumu söndüresiye.
Kudreti sonsuzun ilminde ahenk.
“Dön” deyip, dünyayý döndüresiye.
-Bütün fýrtýnalar bir nefese denk.
-Kudreti sonsuzun ilminde ahenk.

10-03-2013

Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın: