ÖMÜR DÖRT MEVSİM GİBİDİR

Dünya bir sahne Hayat tiyatro,
Sana biçilen rölü oynarsýn.!
Senaryoyu yazan yüce Mevladýr,
Kaderde yazýlan neyse yaþarsýn.

Ne bir garm eksik ne gram fazla,
Haline þükreyle ne aðla sýzla.
Ömür dört mevsim geçmez hep yaz’la,
Baharda yeþerir yazda açarsýn.

Serpilip büyüyüp meyve verirsin,
Meyveler dalýnda durmaz bilirsin.
Yapraklar sararýr güze dönersin,
Aynaya bakarsýn hale þaþarsýn.

Güz gelir dallardan sular çekilir,
Ufak ufak can bedenden emilir.
Duyarsýn her gün bir sela verilir,
Ne bulursan kulaðýna týkarsýn.

Üç mevsimin sonu kýþa dayanýr,
Sanmayýn gün balçýkla sývanýr.
Emanetçi senden önce davranýr,
Çaresizce boynu bükük bakarsýn.

Ardýnda kalýr bir koskoca mazi,
Son perdeyi hazýr etmiþtir terzi.
Perde üç beþ metre kaputtan bezi,
Halamý bir ömür senin sanýrsýn.

Yol yakýnken incitmeyin bir kalbi,
O kalbin Mevladýr asýl sahibi.
Ýki melek vardýr amel katibi,
Bir gün okurlar þaþar kalýrsýn.

Sevdiklerinizi bulamazsýnýz,
Sevmenin tadýna varamazsýnýz.
Ýkinci bir þans yok doðamazsýnýz,
Böyle bir fýrsatý zor yakalarsýn.

Kul TÝRYAKÝ derki hayat bir nimet,
Az yada çok bilir deðer ve kýymet.
Kalbinde taþýmaz kin ve husumet,
Hayat ibretinden ders çýkarýrsýn.

27 Kasým 2013
01.41
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: