düþün/ki yüce bir daðýn yýldýzlara sýfýr yerindeyiz.............
ve ben ýþýðýný yitirmiþ
penceresiz bir odada rutubet içerken ýsmarlama esarette
baþýmý hafifçe uzatarak
çatlaklarýn arasýndan bakýyorum ayýn unutmadýðým gözlerine
içimde dolanýrken en masumane anlarda bir ana bir baba
ve adýmladýðým her voltada
kare kare taþlarda isminin harflerini telaffuz ediyor aðýr bir romatizma.....
düþün/ki
hayatýn en asil yalnýzlýðýndan
sol tarafýmdan söke söke
bir bahar sabahýnda getiriyorum devrim gülüþlü bir aþký
caddelerde bin bir telaþ hayata dair
çocuklarda neþeler içinde boyacý çocuðun sandýðý
kurþun rengi günlerden kalma bir sessiz yoksulluk
ve düþün/ki
ayaðýmda hürriyete atýlmýþ bir pranganýn resmi
onca kývranýþ/dan onca acýdan sonra
geliyorum bir yol üstü türküsünün anonim kimsesizliðinden
aðýr ihtimaller arasý
ve soðuk þehirlerin buruþuk geceleri adýna
en son açan direnç çiçeðinin baþkaldýran sevdasýný veriyorum sana
yüreðin serin bir ikindi üzeri açýlýrken penceremden
gözlerine uçuruyorum göçmeden önceki umutlarý
asil bir dünyanýn
boynuna atýlan ilmekler sararken özgürlüðün bilincini
ben sana vatan tadýnda yeþil erikler müjdeliyorum her mevsimin sesinden
çok uzak mutluluklar takýlýr belki aðaçlarýn dallarýndaki çýplaklýða
hüzünlü bulutlar açýlýrken yelkenli sonrasý rüzgarlarda
ben sana yitirilmemiþ umutlarýn yiðitlerini anýmsatýrým
ve seni sevmenin en kýrsal aðýdýnda
rengarenk çaputlarýn saklandýðý kuru dallý yalnýz aðaçlarýn
yüzyýllýk sevdasýnda bulurum gözlerindeki kýzýl/derili cesareti...............
düþün/ki
ýrmaklar kentlerin tamda ortasýndan ilerliyor ufka doðru
teslim alýnmýþ susmalar
ve her yanda çiçekler açýyor konuþkan sevdalarda
koþan rüzgarýn ardýnda çocuklar
ve sokaklarýn arasýnda aydýnlýklar adýna yanýp sönüyor ýþýklar
düþün/ki
resmi geçit teferruatta bir atýk
artýk serbest yürümeler hür vatanýmda
silinmiþ tüm kara kalem aþklar
yeniden yazýlýyor en sanatsal ellerde
ve resimlerin altýnda bir dip not gibi
asil duruyor þiirlerin mýsralarýndaki gelecek......
düþün/ki
o soluksuz ve küçücük esaretin içinde
ne umutlar besliyorum sana bize yarýna
türküler ölmez bunu biliyorum
birde her karanlýktan sonra
apaçýk bir aydýnlýk vardýr
sen yüreðinin ikliminde yetiþtir sýnýrsýz dünyayý
ben sende çoðalan aþkla özgürlük þiirleri yazacaðým
çocuklar artýk büyümeli
kadýnlar insan olmanýn onuruyla bakmalý hayata
yani güzel sevgili
aradýðýmýz onca eflatun sonrasý mavili sabahlar
elimizin avucunda saklý............unutma..................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.