azgýn akan
esrarengiz bir nehirdim,
kollarýmý çarpa çarpa
derin kanyonlardan
amazonlarca geçip giderdim...
su uyur, düþman uyur
herkesin derdi biter
bitmezdi benim benimle derdim!
gök çatlar, ben patlardým
hep bir ’Sen’ arayýþý içindeydim;
senliðim benliðim
benliðim senliðimdi,
bilmem ki kime neyi ispatlardým?!
bir bakmýþým ay’la gün’de
saçlarýn geceye
yüzün ay/naya döndüðünde
düþten düþe girerdim,
aþkla günde üç öðünde
çatal, kaþýk, býçak
salatada maydonoz
gökyüzünde uçak;
aþk elinden nerelere kaçak?!
kendime hastým
canýma kastým
susuzluktan yanan bendim
gâhi kerbela’da
kavga dövüþ; kan içindeydim
ben var idim her belada,
gâhi hint yemen, gâhi çin’deydim...
ipekyolu yolcusuydum
yaðmalandý kervaným
kesildi dizlerim
koptu sanki dibinden
kalmadý dermaným...
çöl oldum, özleminle nemlendim
göl oldum, gözlerinde demlendim
ne zaman ki eline geçtim
o’ssaat kuruldu bendim
dizginim çekildi; gemlendim!
yuttu beni bir düden,
çobaným oldun;
yýlký atý yayýltan,
beni koyun gibi güden...
huyun huyuma
suyun suyuma denkti
mutluluk ebemkuþaðý
gözlerinde turkuvaz
renk-ahenkti...
bahtýma yeni bir yýldýz doðdu
kör salihi seninle yendim,
ýþýk karanlýðý kovdu...
bilirsin
yaðmur mevsimi geldi mi
topraðýn hasreti diner
boylanýr çimen
kýrlar donanýr
daðlar gönenir;
iþe yarar verimlilik!
ben seninle çiçeklendim
toprak tava geldi
güneþ açtý gözlerin,
penceremden tertemiz
ciðerlerime hava geldi;
hayat baþladý seninle
geliþin dünya kadar gerçek,
sonuna kadar da gidecek...
Þaban AKTAÞ
28.11.2013
Fotoðraf: Düden Þelalesi / Suat Can - Antalya
(Yonca Gül Arslan Can sayfasýndan alýnmýþtýr.)