pervazýma dayanýnca bir omuz diner içimi kemiren kurdun sýzýsý ve bir dünyaya açýlýrým kendime kapandýðým yerden
bir el uzanýp çekince kolumdan hazýrým kurtulmaya beni tutan paslý menteþelerden
dört ölü duvar içerde ve yetmiyor kapanmam kilit ve zincirler bir de sürgüler sürülür üç beþ yerimden
dýþarýdayým en çok eþiðime yaprak süpürür rüzgâr duyarým çýplaklýðýný aðaçlarýn incelen sýzýsýyla o hýzarýn kesildiðim yerden
dýþarýsý soðuk, dýþarýsý karanlýk korkunç adamlar dolaþýr dýþarýda üþümem, çoktan soðumuþ damarlarým korkarým ama çocuklar bu yüzden alýrým sizi içime gün boyu tek gözüm anahtar deliðinden
tokmaðýmý vurun zili çalýp kaçýn çocuklar olan bana olur çarpýlýr kýrýlýrým en çok ne güzel olur düþerim belki peþinizden
gelin, gelin daldý yine içerdekiler tokmaðýmý vurun zili çalýp kaçýn sokakta ölüyü dirilten bir bahar çýktým çýkacaðým menteþelerimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetaslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.