Kalenin ardýnda var idi meþe, Ses verirdi orman, dað ile taþa. Kesti de gittiler kalmadý biþe, Kurudu da gitti, çürüdü bitti. Ah alan boynuna, süründü gitti...
Düzlerin baþýna ekerdik darý, Dolduramadýk ki kýrýk ambarý. Gece biri yakmýþ bizim otlarý. Kurudu da gitti, çürüdü bitti. Ah alan boynuna, süründü gitti..
Deðirmenin çarký bu yýl dönmüyor. Kapýlarý kitli, kimse gelmiyor. Çekildi küçük çay, suyu vermiyor. Kurudu da gitti, çürüdü bitti. Ah alan boynuna, süründü gitti...
Kamere daðýný pus duman almýþ. Yaylayý görenler merteði çalmýþ. Yýkýntý yerinde bir ören kalmýþ! Kurudu da gitti, çürüdü bitti. Ah alan boynuna, süründü gitti...
Çobanla, Yaþar’a neydi kastýnýz? Üç ineðin en baþýný kestiniz. Etini saklayýp, tuza bastýnýz. Kurudu da gitti, çürüdü bitti. Ah alan boynuna, süründü gitti...
Yaþar Kýlýç Sosyal Medyada Paylaşın:
parçalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.