Kasketini çýkarýr, sað dizine koyardý Giderdi uzaklara, yavaþ yavaþ dalardý Dökerdi içini hep, o siyah taþlarýna Usulca yavaþ yavaþ,çekerdi onu babam
Ýnce bardaklý çayý, bir neþeli Ýçerdi Gözümün önündeydi, o günler bugün gibi Bir o siyah tespihi, bir de kýrma kasketi Babamdan bana kalan, bu tespih daneleri
Yoksuldu benim babam,bir o kadar onurlu Hiç kimsenin yanýnda, yýkýlmazdý gururu Ne yüze kusur vurdu, ne bizde kusur buldu Elindeki tesbihi, o kendine dost buldu
Öyle koca yürekli, bu adam benim babam Dünya malýna deðil,gönüle meyil verdi Ne bir kalp kýrdý ne de, kötü bir söz söylerdi O siyah tesbileri, usanmadan çekerdi
Babamýn dostu çoktu, yanýnda kimse yoktu O karanlýk günlerde, kapýyý açan yoktu Çocuklarý çok küçük,babam hasta yorgundu Tarlamýz kýrda yandý, evde rýzýk ta yoktu
Aldým bir gün elime,o siyah daneleri Bende kalan hatýra,babamýn dedikleri Kul hakkýndan öteye,bana söz verdikleri Bir miras kaldý þimdi, bu tesbih daneleri
Ne güzel yakýþýrdýn, sen babamýn eline Çekerdi ince ince, bakardým ben eline Babam yokki artýk yok,o siyah kasketiyle Saklýyorum ben onu, tesbih daneleriyle
Yaþar Kýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
parçalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.