TAKSİM KAVŞAĞI!

Gözlerine ne zaman baksam
Kýrýlgan gidiþimi görürüm!
Bulaþýcý bir hastalýk gibi
Bacandan süzülüþümü…

Aramýza sokaða atýlmýþ aþklar girdi!
Teselli olduk bize kalanlarla!
O hazin gülüþünü kim unutur?
Dolanýr baþýnda nefretimin kasýrgalarý!

Taksimden geçen tramvay gibiydin içimde
Raylý sistemlere takýlýrdý dudaklarýmýz
Parçalanýr kimi aþklar oracýkta
Öyle bir þeydi beni parçalayýþýn!

Ellerim, yüzüne vurduðum bir tokat!
Kimi zaman nereye gideceðini bilmeyen ayaklarým
Yönetiyor beni beynim hükmedemiyorum!
Ýþte kazanýyorsun ger gün kendini

Bu gece benden önce lodos gülsün yüzüne
Ýsterim ki hücremden yüreðine aksýn kalbim
Kafamýzý çevrince bizi selamlasýn sarhoþ aþklar!
Ne zor yazarken seni anlatmak, tükenmez gecelere
Kâðýt üzerine dökülen damlalara! Zor geliyor her þey!

Unuttum kirpiklerini taksim kavþaðýnda! Unuttum!
Herkes gibi sevmesini bilemedin sende!
Artýk etkilenmiyorum kýçý kýrýk kadýnlarýna!
AÞK ölü bedenlere sýkýþmýþ zehirli bir sözdür bundan böyle benim için!

’ Gülüþünü as intihar koðuþlarýna’












Sosyal Medyada Paylaşın: